از ایزدخواست مرد برنخاست

اما این یكی را اگر یكبار ببینی، هیچوقت یادت نمی‌رود! چون جایی واقع شده است درست وسط جاده‌ی شهرضا-آباده… این جاده‌ی شهرضا-آباده هم از آن جاده‌ها است كه از بس خشك و بی آب و علف و یكنواخت و بی‌تنوع است، حوصله‌ی آدم را سر می‌برد و فقط به درد این می‌خورد كه پایت را روی گاز فشار دهی و با سرعت دلخواه برانی و زودتر برسی به انتهایش (خیالتان راحت باشد پلیس هم ندارد)

اما یك جایی وسط یكنواختی جاده، كمی كه از تابلوی «به حوزه‌ی استحفاظی استان فارس خوش آمدید» رد می‌شوی، می‌رسی به یك تپه و بعد از تپه، از یك پل 150-200 متری باید رد شوی كه روی آن، منظره‌ی این دره‌ی سبز مثل یك رویا از جلوی چشمت رد می‌شود و بعد دوباره همان جاده‌ی یكنواخت است تا خودِ آباده.

آن شهری كه آخر دره دیده می‌شود، اسمش «ایزدخواست» است یا به قول اهالی‌اش «یزده خوست» (yazdeh-khoost). یك جای خیلی دیدنی است با یك قلعه‌ی باستانی و یك كاروانسرای شاه عباسی و یك چارتاقی ساسانی و كلی بناهای باستانی/تاریخی دیگر.